NewYorkPolonia :: Informator polonijny w USA :: Polacy w Nowym Jorku :: New York Polonia :: Wiadomości, wydarzenia, ogłoszenia, forum

Patriotyzm - przedświąteczne rozważania

Data wstawienia: 29 grudnia, 2010

Z pewnym zażenowaniem zauważyłem, szczególnie w ostatnim czasie, nasilającą się tendencję do okrzykiwania się pewnych grup społecznych – patriotami - pisze Ryszard Urbaniak z przedświątecznej Kalifornii. Warto wziąć pod rozwagę w tym szczególnym czasie refleksje szefa męskiego harcerstwa w USA.

Z pewnym zażenowaniem zauważyłem, szczególnie w ostatnim czasie, tendencję do okrzykiwania się pewnych grup społecznych – patriotami. Słysząc, że “ci” nimi są, a “tamci” absolutnie – nie, zacząłem zastanawiać się nad tym, czym właściwe jest to słowo; może jest nadal jednym z najważniejszych, a może stało się tylko frazesem... Być może określeniem walki jest patriotyzm, a określeniem pokoju – nie jest! Zacząłem myśleć o tym coraz częściej i głębiej.

Nie ma to jak internetowa Wikipedia, dzięki której odnalazłem łatwo jego definicję; przytaczam ją poniżej:

„Patriotyzm (łac. patrio = ojczyzna, gr. patriates) – postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęć ponoszenia za nią ofiar. Charakteryzuje się też przedkładaniem celów ważnych dla ojczyzny nad osobiste, a często także gotowością do poświęcenia własnego zdrowia lub życia oraz pracy dla jej dobra. Patriotyzm to również umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka.

Cechami patrioty jest umiłowanie własnej ojczyzny i narodu. Może być ono realizowane poprzez kultywowanie tradycji, oddawanie czci bohaterom narodowym i pamięć o nich, jak i również działania na rzecz danej społeczności; uczestnictwo w wyborach, świadoma postawa obywatelska. Jednakże również działania na szkodę aparatu państwowego mogą być uznawane jako patriotyczne, jeśli służą budowaniu ojczyzny - nieposłuszeństwo obywatelskie.

Patriotyzm to stawianie dobra kraju ponad interes osobisty, a nawet rezygnacja z prywatnych korzyści. Wynika on z więzi społecznej i emocjonalnej z narodem, kulturą i tradycją. Wiąże się także z poszanowaniem innych narodów i ich kultury”.

Jeżeli wydawało mi się, że pomoże mi to w zrozumieniu czegokolwiek – myliłem się niezmiernie. Czy wystarczy spełnić tylko jeden z warunków, aby być patriotą ? Może trzeba wypełnić wszystkie? Być może należy łączyć kryteria grupami i wtedy spełniając kilka wymogów z danej grupy – można okrzyknąć kogoś lub siebie patriotą? Co jednak, gdy my spełnimy pewne warunki, ci zaś których uważamy za niegodnych - spełnią inne? Czy wbrew naszej opinii, kwalifikują się wtedy? Czy nas automatycznie to wyklucza?

Czy patriotami są ci, którzy tak o sobie mówią lub z których zachowania należałoby tak o tym wnioskować?

Wiem, że nie rozwikłam tego dylematu. Wiem także, że co poniektórym słowo patriotyzm służy do załatwiania własnych interesów. Z pewnością zdają sobie sprawę, że staje się przez to bardziej wyświechtane. Czy na przykład zrodzeni z Solidarności, których drogi podzieliły się na PO i PiS, w dalszym ciągu przez swoje zasługi nimi pozostają? Czy jest możliwość utracenia w przeszłości patriotyzmu ? Nie mnie o tym decydować. Nie mnie ujmować komukolwiek zasług.

Po tej mojej krótkiej analizie myślowej doszedłem do jednego, pewnego wniosku : nazbyt wiele jest pytań, zbyt mało na nie odpowiedzi.

Chyba jednak pozostanę nadal przy swoim określaniu patriotyzmu, który odnajduję w czynach, w codzienności. Nie dostrzegam go pośród tych, którzy tak dzielnie atakują innych, którzy łatwo posługują się słowami Bóg, Honor, Ojczyzna. To bardzo wielu z nich poza wielkimi słowami nie ma nic więcej do zaoferowania. Powinni oni przecież być przykładem walki o obraz Polski, który próbują nam manifestować. Powinni wcielić swe idee w czyn. Czuję, że jest trochę obłudy w tym, iż nienawidząc przeciwników stawiają siebie na piedestale lepszości. Odbierają innym i dobre imię, i honor, i umiłowanie Polski.

Na mej emigracyjnej drodze los czy też Bóg postawił mnóstwo wspaniałych osób, które uczyły i uczą mnie patriotyzmu w codziennym postępowaniu; w wychowaniu dzieci w duchu polskim, w ciężkiej pracy dla polskiej polskiej społeczności, w tworzeniu dorobku kulturalnego, w byciu dumnym że pochodzi się z kraju nad Wisłą, że jest się częścią Polonii. To oni właśnie walczący o polskość najczęściej czynem a nie słowem są dla mnie najlepszym przykładem. Być może niektórzy to ich właśnie okrzyknęliby „nie patriotami”.

Oni są najlepszymi z Patriotów !

Nie wiem, czy sam mogę tak siebie nazywać i nawet nie czuję się godny aby próbować zadać sobie takie pytanie.

Z przedświątecznej Kalifornii.

Ryszard Urbaniak

17 grudnia 2010 roku

Ryszard Urbaniak, Concord, USA, (do PdP wstawiono) 21 grudnia 2010 r.

Źródło: Ryszard Urbaniak